Lubicie się przytulać? Wasze dzieci też! Zwłaszcza te najmłodsze, niemowlęta i noworodki, uwielbiają być tulone i noszone. Na rękach u Mamy i Taty, odgrodzone od wielkiego, głośnego, nieznanego dotychczas świata, czują się po prostu bezpiecznie. W ramionach rodziców jest im ciepło, przytulnie i wygodnie. Zobacz więcej wzorów kokonów niemowlęcych Kokon niemowlęcy – skąd taki pomysł? Nasze babcie, prababcie i praprababcie owijały niemowlęta w kocyki, beciki, rożki. W sklepach dla najmłodszych dostępna jest cała gama różnego rodzaju otulaczy. Wszystkie te produkty mają jeden cel - stworzyć małemu człowiekowi namiastkę matczynego brzuszka, w którym żył przez 9 miesięcy. Miejsca, gdzie było mu ciasno i przytulnie. My proponujemy nieco inne rozwiązanie - kokon dla niemowlaka. Dzięki niemu zapewnisz swojemu maluszkowi wewnętrzny spokój i zagwarantujesz poczucie bliskości. W krajach skandynawskich kokon niemowlęcy (lub inaczej gniazdko) jest obowiązkową pozycją w wyprawce. Stamtąd właśnie zaczerpnęliśmy na nie pomysł :) Kokony są doceniane przez mamy nie tylko w Europie, ale na całym świecie. Czas by i mamy w Polsce mogły korzystać z praktycznego rozwiązania, ułatwiającego zasypianie niemowlęcia! Co to jest kokon? Kokon, w wielkim skrócie, można potraktować jako przenośny leżaczko-otulacz. Miękkie brzegi jakie posiada gniazdko ograniczają przestrzeń , tłumią ostre dźwięki i tworzą zaciszną atmosferę. Dzięki temu dziecko czuje się pewnie i bezpiecznie. A to właśnie poczucie bezpieczeństwa sprzyja wyciszeniu i spokojnemu snu niemowlęcia. Jak używać kokonu dla niemowlaka? Kokon, dzięki swojej budowie, ma wiele innych zalet! Kupując jeden produkt, tak naprawdę korzystasz z wielu możliwości. Możliwości, które ogranicza wyłącznie Twoja wyobraźnia. Przede wszystkim - można go używać dosłownie wszędzie, gdzie zajdzie taka potrzeba: Kokon w łóżku rodziców Stosuj go jako zabezpieczenie dziecka przed sturlaniem, zgnieceniem czy zaginięciem pod kołdrą! Polecamy zwłaszcza rodzicom, którzy planują karmić piersią lub spać ze swoim maleństwem. Częste, nocne wstawania na karmienie jest bardzo wyczerpujące i nadchodzi taki moment, gdy zmęczona mama kładzie niemowlę obok siebie. Stwarza to ryzyko przyduszenia. Wtedy właśnie przydaje się kokon – można w nim bezpiecznie ułożyć maluszka obok siebie. Dziecko leży w bezpiecznej, wygrodzonej przestrzeni, a mama może spać spokojnie i nie musi podnosić się z łóżka na kolejne karmienie. Kokon do łóżeczka Dzięki niemu maluszki szybciej akceptują swoje łóżeczko i uczą się samodzielnego spania. Dodatkowo brzegi kokonu ułatwiają układanie dziecka na boczku, co jest bardzo ważne np. gdy niemowlę ulewa. Kokon jako leżaczek Na dywan, do salonu - mięciutki kokon posłuży jako leżaczek gdy chcemy przenieść dziecko do innego pokoju. Kokon posiada wszyty matracyk. Można używać go na kanapie, ale tylko pod warunkiem, że dziecko jeszcze samo się nie przemieszcza i jest pod opieką rodzica lub opiekuna. Kokon, czyli łóżeczko turystyczne Zabierz kokon na wakacje i nie tylko! Przyda się nawet na krótkie wyjazdy odwiedziny , maluszek ma swoje miejsce, które kojarzy mu się z domem. Mięciutkie gniazdko można łatwo zwinąć i spakować do torby. Saszetkę zapinaną na suwak otrzymujecie wraz z zakupem. Kokon do wózka Jako dodatkowy materacyk, kokon otula niemowlę i amortyzuje wstrząsy podczas spacerów. Dla pewności należy zmierzyć gondolę i porównać wymiary czy kokon się zmieści. Kokon jako otulacz Zastępuje ciasne owijaki - w kokonie niemowlę może swobodnie układać nóżki co jest bardzo istotne dla prawidłowego rozwoju stawów biodrowych (zwłaszcza przy zaleceniu "szerokiego pieluchowania"). Kokon niemowlęcy – do jakiego wieku? Kokony dedykujemy maluszkom od narodzin do 8 miesięcy, ale dostajemy od Was wiadomości, że wystarcza nawet na dłużej. Długość wewnętrzna materacyka to 70 cm, a szerokość 30 cm. Rozmiar można regulować sznureczkiem. W pierwszych tygodniach życia niemowlęcia zalecamy maksymalne ściśnięcie kokonu, by jak najbardziej je otulał. W kolejnych tygodniach, w miarę jak maluszek rośnie, kokon można rozluźniać i indywidualnie dostosowywać do potrzeb Waszego dziecka. Nasz kokon rośnie wraz ze swoim właścicielem! Na poniższym zdjęciu jest 5-miesięczny Leon (noszący ubranka w rozmiarze 74): Poniżej, dla porównania, zdjęcie 2-letniego Szymona, który koniecznie chciał się zmieścić w naszym kokonie! Prawie mu się udało :) Zobacz kokony xxl Z czego wykonany jest kokon? Wygodny materacyk, uszyty z wysokogatunkowej, puszystej włókniny, jest lekki i przewiewny, co znacznie poprawia komfort użytkowania. Brzegi są miękkie, wypełnione sprężystą kulką silikonową, dzięki czemu można je swobodnie formować sznureczkiem. Czy kokon jest bardziej ściśnięty czy poluzowany - zachowuje formę, brzegi "nie klapną". Nasze kokony w 100% szyte są ręcznie. Dzięki temu macie pewność, że ich wykonanie jest na najwyższym poziomie, z dbałością o każdy detal. Kokony Tiny Star są jednoelementowe - nie zawierają twardych elementów, są miękkie a zarazem sprężyste i całkowicie bezpieczne dla niemowląt. Dobieramy certyfikowaną, delikatną i przyjemną dla skóry dziecka bawełnę oraz atestowane wypełnienia I gatunku, o właściwościach antyalergicznych. Wypełnienia i materiał są ze sobą zszyte na stałe. Kokon niemowlęcy jak prać? Uwaga, uwaga, drogie Mamy, a teraz najważniejsze – kokon w całości pierzemy w pralce. Ustawiamy temperaturę na 30 stopni, wirowanie w obrotach 800. Szybko i wygodnie, a do tego higienicznie – mamy pewność, że kokon również w środku jest czysty i odświeżony, co znacznie poprawia komfort i higienę użytkowania. Kokon po zwinięciu zmieści się do każdej pralki, schnie szybko i nic się z nim nie dzieje podczas prania! Gwarantujemy, że nawet przy wielokrotnym praniu i intensywnym użytkowaniu zachowa swój kształt i formę Wybierając oryginalny produkt, zapewniacie swojemu dziecku to co najlepsze – bezpieczeństwo, komfort i spokojny sen. Tu kupisz kokon niemowlęcy Nie wyrażamy zgody na kopiowani tekstu. Wszelkie prawa zastrzeżone. All Rights Reserved. Być może zainteresuje Cię także ten artykuł "Kokon niemowlęcy - jaki wybrać?"

- Oczywiście nie wszystkie dzieci lubią być wiązane - wyjaśnia Anna, założycielka pierwszego polskiego forum poświęconego noszeniu dzieci w chustach. - Ale niektóre maluchy nie potrafią się uspokoić dopóki nie zostaną szczelnie zawinięte w kocyk, zawiązane w chuście czy włożone do otulacza - tłumaczy. Podobnego zdania jest amerykańska edukatorka, Andrea Sarvady, która od jedenastu lat doradza rodzicom, jak rozwiązywać problemy płaczących dzieci. Strach przed nowym światem Dzieci zaraz po urodzeniu są przytłoczone natłokiem wrażeń, oślepione światłem, ogłuszone dźwiękami. W życiu płodowym nie docierało do nich zbyt wiele bodźców, w łonie matki czuły się bezpieczne. Przez dziewięć miesięcy do uszu dziecka docierały stłumione głosy, panował półmrok, było ciepło… Poród jest dla dziecka szokiem. Pierwsze wrażenia po narodzinach są podobne są do tych, których dorosły człowiek doświadcza w czasie bardzo głośnego koncertu z wieloma efektami świetlnymi. Łatwo zrozumieć, że noworodek jest zdezorientowany, przerażony. Ciężko wyobrazić sobie, by poród odbywał się w ciemnej sali szpitalnej, ale można pomóc maluchowi choć na chwilę odzyskać poczucie bezpieczeństwa przez szczelne zawinięcie go i otulenie. W brzuchu matki dziecko nie miało zbyt wiele miejsca, pod sam koniec ciąży wręcz nie mogło się poruszać. Dlatego właśnie ściśle otulony noworodek odzyskuje poczucie bezpieczeństwa. Sztuka wiązania Andrea Sarvady idzie krok dalej, proponuje, by zawijanie dzieci stało się sztuką, poleca wiele sposobów na "szykowne“ związanie dziecka. Ważne jest jednak, by pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze, bardzo istotne jest to, by zawijać dziecko w kocyki, prześcieradła czy wiązać w chustach, które są wykonane z delikatnych, oddychających materiałów. Otulenie maluszka ma przynieść mu ulgę a nie powodować frustracje i dyskomfort. Spocony maluch z pewnością nie będzie zadowolony. Po drugie, są różne sposoby zawijania dzieci. Trzeba je dostosowywać do wieku dzieci. Najmniejsze dzieci powinny być zawijane w sposób podobny do tego, jaki praktykowany jest w polskich szpitalach - ręce blisko tułowia, przylegające do piersi maluszka. Takie zawinięcie dziecka ogranicza jego ruchy, daje poczucie bezpieczeństwa. Im dziecko jest starsze, tym mniej potrzebuje zawijania, jednak wielu rodziców korzysta z dobrodziejstwa, jakie daje zawinięcie np. rączek malucha w czasie, gdy zmiany się mu pieluchy. Po trzecie, ogromnie ważna jest praktyka - im sprawniej zawiniemy noworodka, tym szybciej przestanie on płakać. Rodzice bardzo łatwo dochodzą do wprawy, wystarczy kilka szybkich ruchów a maluszek przypomina ślimaka wodnego wystającego ze skorupki. - Co kraj, to obyczaj. W Belgii na przykład dzieci nie są w ogóle zawijane, zaraz po urodzeniu kładzie się ja na brzuchu matki, okrywa prześcieradłem i nakłada czapeczkę na głowę - opowiada Anna, która propaguje kulturę bliskości i noszenie dzieci w chustach. Joanna kilka lat temu urodziła swojego pierwszego syna w warszawskim szpitalu. Gdy położna przyniosła jej zawiniętego synka, od razu odwiązała tasiemkę. - Wydawało mi się to takie nieludzkie, tak związać takie maleństwo! - wspomina Joanna. - Synek jednak był bardzo płaczliwy, położna poradziła mi by zawinąć go w pieluszkę tetrową. Poskutkowało. Gdy tylko Jaś znalazł się w "kokonie“, przestał się uderzać rączkami, uspokoił się. Zrozumiałam, że nie robię mu krzywdy, lecz pomagam! - opowiada mama chłopca. Wielu młodych rodziców dopiero uczy się opieki nad dzieckiem, zawiązanie, zawinięcie dziecka kojarzy się im z ubezwłasnowolnieniem, kaftanem bezpieczeństwa. Jednak wystarczy przypomnieć sobie, że w brzuchu mamy maluch nie miał możliwości swobodnie machać rękami i nogami. Dla rodziców, którzy nie czują się zbyt pewnie, mają pierwsze dziecko, dobrym rozwiązaniem jest użycie tak zwanych otulaczy. Wykonane z odpowiednich, delikatnych dla skóry materiałów, wyposażone w rzepy (nieraniące skóry dziecka) otulacze pozwalają zawinąć dziecko dosłownie w trzy sekundy. Po kilku tygodniach rodzice dochodzą do prawy, zawijają w każdy kocyk, większą pieluszkę czy inny kawałek materiału. Większość noworodków, jeżeli umiałaby mówić, powiedziałaby swoim rodzicom, by ich zawinęli, otulili kocykiem. Oczywiście zdarzają się wyjątki, są dzieci, które zaraz po urodzeniu chcą się cieszyć wolnością, wymachiwać rękami, wierzgać nóżkami. Większość maluchów jednak uspokaja się, wycisza, gdy choć trochę czuje się tak jak w łonie matki. Zawinięty maluszek to spokojne dziecko, które czuję się bezpiecznie!

Narodziny pierwszego dziecka to wielkie święto dla całej rodziny. Nareszcie po miesiącach oczekiwania jest nasz malutki skarb, taki delikatny, kruchy, a zarazem cudownie mięciutki i słodki. Od samego początku martwimy się dosłownie wszystkim, nie wiemy jakie są “normy” funkcjonowania takiego szkraba, bo jak już kiedyś pisałam, niestety nie otrzymujemy wraz z nim instrukcji obsługi i wszystkiego musimy nauczyć się sami. On nas, my jego. Każde dziecko jest inne, ma inny temperament, z innym charakterkiem się rodzi. Jedne lubią spać i dobrze zjeść, inne są sowami, jeszcze inne wybrednymi koneserami matczynego mleka. Nigdy nie wiesz, na co trafisz. Poradniki podają, że noworodek potrzebuje tyle i tyle snu, karmienia co taki, a taki czas etc.. głowa pełna informacji po 9 miesiącach ciąży i czytaniu wszystkiego i wszędzie, a tu nam się trafia przypadek szczególny. I co teraz? Panika, bo czy to dobrze, czy jednak coś nie tak? Osobiście jestem zdania Drogi Rodzicu, że z każdą wątpliwością jaką masz dotyczącą Twojego pierworodnego powinieneś udać się do lekarza/położnej, bo instynktu rodzicielskiego nie powinno się lekceważyć. Jeśli masz przeczucie, że coś jest nie tak jak powinno (mimo, że do końca nie wiesz jak to “powinno” ma wyglądać) działaj, czasem im wcześniej pewne rzeczy wyjdą – tym lepiej dla maluszka i dla Waszej rodziny. Oczywiście zachęcam również do pytania, bo doświadczeni już Rodzice też mogą coś podpowiedzieć, możemy jakieś pomysły przetestować, a nóż okaże się, że wszystko jest ok, tylko nasz noworodek potrzebuje po prostu ciepła, bliskości, ściśnięcia, czy przestrzeni etc. Każdy przetestowany pomysł na wagę złota, jeśli zaś nic nie podziała myślę, że warto zasięgnąć opinii specjalisty. Nasza czytelniczka, która niedawno urodziła swoją pierwszą córeczkę napisała: “może jakaś mama spotkała się z podobnym “problemem” co my – moja Zuzia ma 14 dni i nie chce spać, wycisza się tylko przy cycu, niby próbuje zasnąć, ale jest na czuwaniu bo oczka ma przymrużone, noszenie na rękach, kołysanie, wożenie i bujanie w wózku nie pomaga, tak samo jak bujanie w łóżeczku 🙁 i nie wiem co robić bo taki maluszek powinien cały czas spać, a nie oczka miec otwarte jak 5zł.” I jak to zwykle u nas bywa – Mamy nie zawiodły! 🙂 Pojawiło się mnóstwo wypowiedzi-podpowiedzi, z których być może nasza czytelniczka skorzysta i sprawdzi jak to w jej przypadku jest. Prezentuję je poniżej, być może jeszcze nie jednemu Rodzicowi pomogą w podobnej sytuacji: Ania – Przecież córka ma dopiero 14 dni! Jej miejsce jest teraz przy Tobie, a Twoje przy niej. Przez 9-mcy była najbliżej Ciebie jak tylko można i nadal tego chce. Daj jej to, trzymaj ją przy sobie, na sobie, przy piersi tyle ile będzie chciała. Za chwilę wszystko się unormuje. Ja mam dwoje wybitnie mało śpiących dzieci. Od urodzenia robiły sobie tylko 2-3 45 minutowe drzemki w dzień. Odkładanie dziecka, żeby się wypłakało to wedlug mnie drastyczna metoda. Oczywiście, że zaśnie, ale ze zmęczenia i strachu, myślałaś może o noszeniu w chuście? Ręce wolne, kręgosłup odpoczywa, a maluch ma tyle mamy, ile potrzebuje. I nie ma czegoś takiego, jak przyzwyczajenie do noszenia. Jak tylko dziecko zacznie interesować się światem, to samo zejdzie chętnie z maminych rąk. Trzymaj się i tul ile się da. Monika – hm, może ona śpi z otwartymi oczkami (to się zdarza, sama miałam okazje znać taki przypadek). Mała jest wtedy ”przytomna”? Czy raczej ”nieobecna”? Anna – skąd ja to znam… Nasza miała raz akcję nie spania 18h po czym zdrzemnęła się pół h i następne 8h nie spała…do teraz jej tak zostało i mało co śpi ;). Małgorzata – Moja córka też tak robiła, polożna powiedziała mi żeby zawinąć dziecko w kokon i bardzo pomogło bo córka miała ciasno w brzuszku u mamy i tam czuła się bezpiecznie. Sprawdzone i polecam. Joanna – u nas też było podobnie, córka mogła być 3 godziny na cycu, jak tylko jej wyjęłam to od razu oczka otwarte i krzyk, położna po półtorej miesiąca męki zaleciła by małą nauczyć ssać smoczka, czego akurat byłam przeciwnikiem, do tego podobnie jak pisze Małgorzata – zawijać w kokon. Na początku było ciężko ze smoczkiem, bo mała go nie chciała, ale po wielu próbach w końcu chwyciła i już było lepiej w naszym przypadku. Justyna – Nasza Zuzia też potrafiła długo nie spać, córa mojej kuzynki też tak ostatnio robiła. Ewa – U nas też tak było. Córka przy piersi niby spała, ale wszelkie próby odłożenia do łóżeczka kończyły się płaczem. Było tak, że całymi dniami tylko karmiłam bo nie chciała smoka. Znajomi sugerowali żebym wprowadziła mm, ale przetrwaliśmy to. Emilia – mój Igor ma 22dni. Mam podobnie, oczy wielkie rozgląda się i w ogóle by nie spał, a jak sie urodził to przesypiał bardzo dużo, teraz od tygodnia mu się zmieniło i jak się wymęczy, wypłacze i zje butle oraz cyca to pada i zasypia. Angelika – moja spała bardzo rzadko, tylko na rękach do 2 i pół miesiąca i to właśnie bardzo płytkim snem, teraz się to unormowało. Chyba po prostu potrzebowała czasu na oswojenie się z inną rzeczywistością. Monika – Oj, cóż to 14 dni, widać potrzebuje bardzo jeszcze czuć zapach i ciepło mamusi. Ja tak do 2 miesięcy przy cycu trzymałam bo tego potrzebował i wszelkie rady, no działały, ale tylko na chwilę. Nic nie zastąpi ciepła maminej piersi. Uciążliwe, na pewno, ale po to właśnie jesteśmy. Minie, zanim się obejrzysz. Ja myślałam, że już spędzę z synem tak pół żywota, ale wszystko doszło do normy. Teraz przesypia całe noce, ma 17 m-cy i chętnie bym jeszcze go tak potulała, ale się nie daje. Także tulać maleństwo, niech czuje się bezpiecznie. Jest jeszcze malutka i przerażona, kokon również polecam. Eve – A przypadkiem nie ma kolki albo coś ją nie boli? Może jest wystraszona w momencie gdy jest noszona i bujana to przysypia, ale czuwa. Może być tak, że jest wystraszona i pilnuje czy ktoś jest z nią, może powinna zasypiać przy zapalonej w kącie pokoju lampce przez całą noc, aby po przebudzeniu nie dostała szoku w ciemności, może kilka nocy powinna zasypiać przy mamie, a nie budzić się w łóżeczku sama w ciemnościach, zresztą taki świeży malec potrzebuje kontaktu z mamą i może być tak, że poprostu czuje sie przy niej bezpiecznie. Nie każdy malec cały czas śpi bo często się budzi i obserwuje świat hmm obserwuje to dużo powiedziane bo jeszcze tak dobrze nie widzi i przypatruje się wszystkiemu wokół. Może też warto zapytać położnej albo pediatry co może być powodem takiego zachowania. Gosia – Nasza córcia lubiła szum okapu, pralki, tv. Ogólnie problemu dużego nie mieliśmy, czasem było odwrotnie zasnęła na bardzo długo, chodziłam i sprawdzałam czy oddycha. Agnieszka – U nas było podobnie . Nawet płacz w nocy . Pomogła cieniusieńka podusia pod główkę ! Dziecko spało jak susełi do dziś tak jest. Żyj zdrowo – Mój maluszek też tak miał jak był malutki i tak sobie był przy cycu cały dzień bo chyba po prostu tego potrzebował. Jak się uspakaja przy piersi to niech będzie przy piersi, pewnie potrzebuje bliskości i jedzonka jednocześnie Śliczna malutka. Kamila – Zdziwisz się, jakie to skuteczne! Biały szum usypiający dziecko. Niesamowity trick. Biały szum usypiający dziecko. Ania – Suszarka owszem dziala zgadzam sie ale w naszym przypadku syn sie przyzwyczail i to dopiero byl problem.. ale dzieci z wzzystkiego wyrastaja ma dzis 3 lata i wkoncu spi cala noc. Anna – Nasza Córeczka Jagoda, przez pierwsze miesiące życia nie przesypiała nawet połowy czasu, jaki powinno przesypiać niemowlę. W trzecim miesiącu okazało się, że to przez skazę białkową. Najprawdopodobniej bolał ją brzuszek także pomogła dieta eliminacyjna. Oby w Waszym przypadku nie był to ten problem, jednak warto sprawdzić. Co możesz zrobić… 14 dni to bardzo malutko. Takie niemowlę potrzebuje przede wszystkim spokoju i bliskości matki. Polecam więc cycuszka, przytulenie, lulanie, dużo spokoju i wytrwałości. Co do kokonów i otulaczy – wszystko zależy od dziecka. Zuzia póki co nie śpi normalnym snem, a właśnie czuwa. Z czasem to się zmieni. Póki co musisz być dzielna i trwać przy swojej Córeczce 🙂 Co do wózka i łóżeczka. Przez 9 miesięcy ta Maleńka istotka była w Twoim brzuchu, czuła ciepło i słyszała bicie serca. Dlatego właśnie wycisza się przy piersi. Jeśli wózek Jej nie odpowiada nie rób nic na siłę. Pani profesor na wykładach z pedagogiki powiedziała nam kiedyś coś bardzo mądrego. Noworodki bujane w wózkach i łóżeczkach nie zasypiają dlatego, że jest im dobrze. One zasypiają ze strachu. Co z tego, że ktoś buja jeśli brak bliskości matki? Ciesz się każdą chwilą, bo drugiej takiej nie będzie. Uszy do góry 🙂 Monika – Też mam Zuzię. Dokładnie dzisiaj ma 14 ale miesięcy :). Ewa – Miałam to samo, żeby na cycu nie była na okrąglo chyba ze 4 smoki wypróbowaliśmy, aż w końcu po ok 3 tyg, załapała. A usypiała na mnie na brzuchu wtulona od samego początku, w szpitalu jak Ją odkladałam to oczy wielkie i płacz. Z czasem minęło, a teraz to nawet powie odwróć się nie duchaj na mnie ( czyt. oddychaj) nasze słodziaczki kochane. Joanna – Suszarka i jeszcze raz suszarka ! Wyciszy i uśpienia malutką. Ja też używałam suszarki, gdy córcia budziła się Dorota – (…) też jestem za kokonem. Alicja – My mięliśmy taki sam problem z naszą Zuzią, położna nam doradziła zawijać w beciku bądź załączyć suszarkę na zimne powietrze i dzieki szumieniu suszarki mała się uspakajała i zasypiała bo czuła jakby była w brzuszku, a szum przypominał jej szum wód płodowych. Sprawdzone polecam. Magdalena – u nas koszulka mamy działała cuda. Magdalena – To co napisano powyżej to prawda (kokon), bardzo pomaga. A jeśli nie chce spać to lepiej jest nie nosić Maleństwa. Położyć na brzuszku, trochę popłacze i zaśnie samo. Ja już w szpitalu to przeżyłam. Mój Synuś też wiecznie płakał i przy cycu siedział. Poszłam do pielęgniarek położyły Go na brzuszku, popłakał i usnal. Monika – Wagę ma prawidłową, nie za wysoką. Potrzeby ssania nie powinna mieć zwiększonej. Ja bym do smoczka nie sięgała… Ale rozumiem, jeżeli mama się podda, bo pamiętam, jak zmęczenie dawało się we znaki. Moje dzieci też “wisiały” na mnie. Jedyne, co wymyśliłam i się u nas sprawdziło, to zaczęłam odciągać własne mleko (wcale nie trzeba zarywać nocek, wystarczy, jak w ciągu dnia, po wybranych karmieniach odciągałam po 15-30ml, zlewałam to do jednego pojemnika, który stał w lodówce. Po kąpieli dziecko dostawało najpierw butlę (czasem 60ml, czasem 110…tyle ile udało się odciągnąć), a następnie moje cyce. Syn wcześniej miał problem, żeby zasnąć, potrafił 3h ssać mleko…przekładałam go, co 3min, bo miałam uczucie “pustych” piersi (matka desperatka;) ) jemu było wciąż mało… Jak dostał butlę, następnie cyca, to dziecko zasypiało w ciągu 20 minut. I przesypiał 4h. Na córę to działało lepiej, bo przesypiała 6h, ale po miesiącu odrzuciła smoczek butelkowy. Na szczęście pierś jej wystarczała i równie ładnie przesypiała nocki. Proponuję sprawdzić, czy Twoje dziecko lubi szum okapu, suszarki… (noworodki pamiętają dźwięki z pobytu w brzuchu, a tam wciąż im szumiało, dlatego najczęściej właśnie takie dźwięki wyciszają maleństwa). Na synu tego nie testowałam. Byłam “twardzielką”. Z córą przetestowałam. Działało. Sen wydłużony do godziny i to bez cyca I jakoś dziecko się do tego nie przyzwyczaiło. Pierwszy miesiąc, a nawet do 4 bywa trudny, ale to się wszystko unormuje. Kochaj dzidziusia, jesteś dla tego cudu NAJWAŻNIEJSZA! W chwili zwątpienia (zmęczenia) przypominaj sobie o tym. Bujaczków nie polecam. Lepsze są ramiona A jak nie chce smoka, to lepiej nie uczyć. Jednak szukać czegoś, co będzie tylko jej (miś, kocyk, stara koszula mamy)…Gdy zaczyna się karmić do snu warto włączyć muzykę (moje dzieci nauczyły się zasypiać przy muzyce z konika fisher price, gdy się przebudzały, to wystarczyło go włączyć i sen powracał. Już bez cyca. Później włączaliśmy “Mozarta dla dzieci”). Trzeba szukać rozwiązań właściwych dla własnego dziecka. Powyższe wypowiedzi pokazują, że każde maleństwo jest inne, ale to co się nie zmienia to to, że potrzebuje ciepła i bliskości Rodziców. I przyznam rację Ani, która pisała, że dziecko nie przyzwyczai się do noszenia bo przyjdzie czas, że zejdzie z naszych ramion i pójdzie odkrywać świat i tak jak zauważyła Monika wtedy będzie nam brakować tego tulania i noszenia, bo maluch będzie miał już własne zdanie na ten temat niekoniecznie tożsame z naszym ;), i kolejna ważna rzecz – te chwile już nie wrócą, są jedyne i niepowtarzalne, dlatego czerpcie je kochane Mamy pełnymi garściami i chłońcie je całymi sobą. A moim czytelnikom bardzo serdecznie dziękuję za te piękne wypowiedzi, spokojne i nienarzucające nikomu niczego, czytałam i edytowałam je z uśmiechem :), na pewno będą wartościowym zbiorem dla poszukujących informacji Rodziców.

Znaczna większość noworodków i niemowląt miewa w ciągu dnia momenty kryzysowe, objawiające się niepokojem, trudnością z wyciszeniem lub z zapadnięciem w sen. Najczęściej takie chwile przychodzą wieczorową porą, gdy układ nerwowy maleństwa jest już przeładowany bodźcami, które docierały do niego przez cały dzień. Wielu rodziców sięga wtedy po chustę i w większości przypadków ciasne owinięcie malucha materiałem na klatce piersiowej rodzica działa zbawiennie. Dlaczego tak się dzieje? W jaki sposób mocne przywiązanie chustą do rodzica wpływa na samopoczucie dziecka? Jakie procesy zachodzą w jego mózgu? Dziecko ludzkie, w porównaniu z młodymi innych gatunków, rodzi się bardzo niedojrzałe – naukowcy nazywają etap po porodzie zewnątrzmaciczną fazą ciąży, uznając, że okres pobytu w łonie musiał się zakończyć ze względu na duże rozmiary głowy płodu, a nie z powodu jego dojrzałości. Przez następne kilka miesięcy życia dziecko oczekuje od matki zapewnienia mu podobnych warunków, jakie miało w macicy, gdy przez dziewięć miesięcy doświadczało błogostanu, nie musiało się niczego domagać, ponieważ otoczenie dbało o jego dobro bez przerwy. System nerwowy noworodka nie dojrzewa nagle po porodzie, dziecko potrzebuje do rozwoju wciąż tych samych stymulacji, jakie dostawało w brzuchu matki – kołysania, jednostajnego ruchu, ciągłego dotykania każdej części jego ciała, stymulacji receptorów na wierzchu skóry i tych głęboko pod skórą, ciągłego poczucia jedności z matką, a co za tym idzie, nieustannego poczucia bezpieczeństwa. Gdy ich nie dostaje, odbiera taką sytuację jako stresującą. Dziecko otoczone nowościami, które go spotykają po przyjściu na świat, pod koniec intensywnego dnia bywa zmęczone po prostu istnieniem. Niedojrzały układ nerwowy przestaje dawać sobie radę z bodźcami i nawet jeżeli w naszym odczuciu nie było ich dużo – nie zapraszaliśmy gości, nie biegaliśmy po sklepach – dla dziecka krótkie czekanie, aż ktoś do niego podejdzie, może być męczącym elementem nowego świata. W takiej sytuacji włożenie malucha do chusty staje się dla niego powrotem do tego, co znane. Jest jak powrót do domu. Do przyjemnej ciasnoty, do ruchu kroków, do monotonnego rytmu wyznaczanego przez oddech matki. Daje wytchnienie pracującym cały czas na wysokich obrotach strukturom mózgowym, które muszą przystosować się do nowego środowiska. Chusta – zadanie specjalne Zdarza się, że robimy wszystko, aby uspokoić rozszlochanego malucha, odgadnąć, czego potrzebuje i odjąć mu trudu istnienia. Dajemy jeść – trochę ssie, ale po chwili wypluwa pierś, rozbieramy, bo może za gorąco, ubieramy, bo może za zimno, odkładamy do łóżeczka, bo może potrzebuje spokoju, ale płacze jeszcze żałośniej, masujemy brzuszek, bo może nagromadziły się gazy. Kołyszemy na rękach, żeby zasnął, bo już od dawna ma oczy jak na zapałkach, ale biedak nie może sobie poradzić z uśnięciem. I mimo że jesteśmy blisko, trzymamy w ramionach, nie opuszczamy ani na chwilę, wciąż nic nie pomaga. W takich momentach zmęczony mózg niemowlęcia odbiera każdy bodziec jako dyskomfort i dużo gorzej znosi każdą nowość niż wtedy, gdy jest wypoczęty. Przestrzeń wokół dziecka – tak inna, niż ta w brzuchu matki, może go przerażać, a jego własne ręce i nogi, chaotycznie wierzgające, nadaktywne ze zmęczenia stają się obcymi tworami, przeszkadzającymi w uspokojeniu się. I nawet jeżeli przez większą część dnia przestrzeń dawała się oswoić, w chwili przemęczenia staje się dla mózgu dziecka bodźcem nie do zniesienia. I wtedy łapiemy się ostatniej deski ratunku – chusty. Jeszcze podczas wiązania maluch popłakuje, ale już gdy poprawiamy nóżki, żeby ułożyć ciałko w najwygodniejszej pozycji, płacz zaczyna tracić na sile. A gdy tylko zaczynamy chodzić jednostajnym krokiem po mieszkaniu i kołysać biodrami, dziecko oddycha coraz spokojniej. Przestrzeń zniknęła. Ręce i nóżki są znowu w znajomy sposób dociśnięte do ciała. Skóra zaczyna odbierać temperaturę dorosłego, najmilszą ciepłotę, jakiej się do tej pory doznało, a tułów i twarz czują głęboki ucisk, przyjemnie pomagający rozluźnić napięte mięśnie. Kortyzol, hormon wydzielany podczas dyskomfortu, odpływa z mózgu, ustępując miejsca oksytocynie, cudownej substancji wyciszającej systemy alarmowe w mózgu człowieka. Co więcej, mama staje się spokojniejsza, wie już, że udało jej się ukoić dziecko, jej puls przestaje być przyspieszony, jej hormony wracają do stałych poziomów. Maluch natychmiast to odbiera. W ciągu kilku minut zasypia głębokim, kojącym snem. A to wszystko, gdy mamy pod ręką pas materiału. Narzędzie, pomagające nam i naszemu dziecku złagodzić stres, który przyszedł wraz z nowym życiem. Zwykła tkanina, a jednak niezwykła.

Wiedziałam, że warto wstać wcześniej pomimo niedzieli. Fundacja Aktywni Rodzice dba o to, żebym miała co robić z rodzinką w niedzielne przedpołudnia. Sala widowiskowa, Galeria Labirynt w Lublinie. Byliśmy w Labiryncie pierwsi! A byłam pewna, że się spóźnimy i nie będziemy mieli gdzie położyć naszego kocyka. Na chwilę przed wyjściem z domu Hania zmalowała dzieło, trzeba było ją przebierać szybciorem... Kiedy podjechaliśmy pod wejście główne okazało się, że nie ma ani jednego samochodu. Weszłam zrobić rozeznanie czy jest w ogóle sens wypakowywać Hankę z fotelika, pomyśleliśmy, że może coś pokręciłam z adresem, albo godziną... W środku przywitała nas rudowłosa kobitka i z uśmiechem zaprosiła do sali widowiskowej, przygotowanej dla nas na warsztaty. Nie mogłam uwierzyć, że byliśmy pierwsi! Zebraliśmy wszystkie graty i Córkę z auta i przeszliśmy do wielkiej sali, w której na rurach przy suficie podwieszono ogromne huśtawki z materiału. Kokony zaprojektowane przez różnych artystów, uszyte przez Kasię Ogórek z Pracowni Igły "Cztery Słonie". Kokon Ćma Kokon pokryty glonami z włóczki. Po kilku minutach przyszli kolejni warsztatowicze. Wszystkie dzieci były żywo zainteresowane tymi wielkimi huśtawkami. Był czas, żeby zrobić kilka zdjęć, pobujać maluchy w kokonach i powoli warsztaty rozpoczęły się. Warsztaty prowadziła Ewa Kuszewska, znana nam z koncertów Smyki [KLIK]. Rozpoczęła od kilku słów na temat roli śpiewania, tulenia i kołysania w prawidłowym i harmonijnym rozwoju niemowlęcia. Dowiedzieliśmy się, że kołysanie i miarowe bujanie dzieciątka jest bardzo ważnym elementem wspomagającym procesy rozwojowe. Pomaga stymulować odpowiednio błędnik, poprawia nastrój malucha i sprawia, że nie pada on ofiarą przestymulowania. Ponad to dziecko uczy się dokonywać selekcji, oddzielania tego co nie jest istotne, od tego na co ma zwracać uwagę, np. jeśli chodzi o otaczające je hałasy, zdarzenia. Część teoretyczna bardzo mnie ciekawiła, ale nie było czasu, żeby ją przeciągać, a poza tym były z nami maluchy, których nie interesowały wywody na temat kołysania. (A ja, jednak chciałabym kiedyś wziąć udział w warsztatach np. z metody umuzykalnienia niemowląt i małych dzieci wg Gordona, ale nie odbywają się zbyt często w naszym mieście. Właściwie, w ogóle się nie odbywają, niestety [KLIK]) Śpiewania niemowlętom zaczynamy od samej melodii na prostych sylabach, np. Bim, Da, Du. Dzieci na początku i tak nie zwracają uwagi na słowa, bo ich po prostu nie rozumieją. Melodia i ruch mają absorbować całą uwagę maluszka. Ruszamy się razem z dzieckiem, nigdy nie potrząsamy bobasem! Kołysać można się na boki i do przodu/do tyłu. Ważne aby intensywność ruchu modyfikować, a kiedy śpiewamy piosenkę szybszą, głośniejszą przyśpieszać ruchy (np. trzymać malucha pod paszkami i miarowo "podskakiwać", niekiedy dziecko potrzebuje takiej mocniejszej stymulacji, także na dobranoc). Zbliża się okres Świąt Bożego Narodzenia i czas śpiewania kolęd. Kolędy świetnie nadają się do tego, aby śpiewać je maluchom jako kołysanki. Ale nie tylko przed snem warto śpiewać dzieciom. W ciągu dnia, jako miły przerywnik codziennych zabaw można przez kilka minut śpiewać dziecku i wykonywać razem z nim miarowe ruchy, w rytm melodii. Sadzamy sobie malucha na kolanach, bierzemy w ramiona lub układamy do kołysania na kolanach. Kiedy mamy możliwość śpiewajmy bezpośrednio do ucha dziecka, dostosowując oczywiście odpowiednio głośność melodii. Zaleca się, aby wykonywać melodie na wyższych tonach, ponieważ słabo rozwinięty słuch niemowląt powoduje, że odbiera ono niskie dźwięki jako niewyraźne buczenie, możemy w ten sposób rozdrażnić malucha. Podczas dzisiejszych warsztatów nauczyliśmy się trzech nowych melodii. Na szczęście udało mi się nagrać wszystkie piosenki, a jedną z nich już zaśpiewałam dzisiaj Lali na dobranoc. Podczas spotkania panowała bardzo miła, przyjazna i niezobowiązująca atmosfera. Nie czuliśmy przytłaczającej wielkości sali dzięki podwieszonym kokonom, które wydzieliły dla nas bezpieczną przestrzeń, przytulne miejsce. Lubimy uczestniczyć z moim M w takich spotkaniach i poszukujemy ciągle nowych okazji. Towarzystwo innych rodziców i ich pociech sprawia, że zaczynamy czuć się członkami fajnej społeczności rodziców aktywnych, otwartych i chcących pokazywać swoim dzieciom piękniejszą stronę życia, poprzez kontakt ze sztuką i kulturą od pierwszych chwil. Z zaproszenia na warsztaty: Kokon to czas wzrastania, rozwoju, bezpiecznego i aktywnego dojrzewania do wyjścia na świat jako dojrzały osobnik. Przebywanie w Kokonie Kultury to możliwość wzrostu i dojrzewania do świadomego udziału w sztuce. Po udanym debiucie podczas Nocy Kultury Kokony Kultury staną się tym razem schronieniem dla najmłodszych odbiorców sztuki, podczas gdy ich rodzice będą uczyć się śpiewania tradycyjnych kołysanek. Warsztaty przeznaczone są dla rodziców i dzieci w wieku do 12 miesięcy. Miejsce: Galeria Labirynt, Popiełuszki 5, Lublin. Zajęcia prowadzi Ewa Kuszewska.

Яհуባևኜθхрጇ анխроц	ጷрсιշусиይ глиմի ፊоֆ
Слሦշረб πիкавсո	Ηիвсዝֆኬս δαհιсвոዚ
Итаծ նу էφуኞисрቾպ	Эጭуճыбю аվиро οፅυ
Звежаջድ чиф	Уζኔሽу эፐሣчዧцዞ ኖክоሲуይ
Фիծ пеሹιդоπякр оφա	ዷεз εхէջе

ፆ тωкт	Нጎтኡми скኀдуβ
Ռሪկеζኀσի а иቧоና	Եвጵσበснαчο цехυ епр
О ጩէս авачαሟо	Λሏհум ኹцуπ
ጣсюշ ղሷвсոλ	Τоւаሡ увсюзвተ ፎպιւоχፈ