W trosce o zdrowie, zgodnie z zaleceniami WHO oraz GIS, prosimy o stosowanie zasad, ograniczające zakażenia COVID-19:Prosimy o wchodzenie do gabinetu w maseczce ochronnej,Prosimy o dezynfekcję rąk w recepcji przez 20 – 30 sekund,Pacjentów umówionych na zabiegi prosimy o przychodzenie punktualnie, aby minimalizować czas oczekiwania w poczekalni,Prosimy o przychodzenie bez osób :przychodzenie bez biżuterii (kolczyki, bransoletki, naszyjniki)bez makijażu – szczególnie jeśli zabieg dotyczy twarzy,prosimy pozostawać w masce, do chwili gdy lekarz zezwoli ją zdjąćprosimy o ściszenie telefonu i niekorzystanie z niego w trakcie przed i po zabiegu – Przygotowanie do zabiegu:Na konsultację i zabieg z medycyny estetycznej należy przychodzić bez tygodnie przed zabiegiem należy odstawić aspirynę oraz inne leki wydłużające czas krzepnięciaGodzinę przed zabiegiem można zastosować znieczulenie kremem (jeśli pacjent ma niski próg wrażliwości na ból).Przy skłonności do opryszczki- 2 dni przed zabiegiem przyjmowanie leków p/wirusowych typu Heviran – kontynuacja 2 dni po zabiegu Przed zabiegiem medycznym warto skorzystać z peelingu kawitacyjnego w promocyjnej cenie 50zł (standardowa cena 100zł).Do zabiegu / konsultacji dotyczącej hemoroidów – należy przygotować się przez wykonanie lewatywy (np. gotowym preparatem). Lewatywę należy wykonać dwukrotnie: rano w dzień zabiegu oraz na 2 godziny przed zabiegiem/konsultacją. Na 2 dni przed badaniem powinno się spożywać dietę płynną: buliony, kisiel, przecedzone zupy i soki, galaretki, budyń, niegazowane napoje, soki, herbatę. Można pić wodęTaka procedura przygotowania do zabiegu ma na celu oczyszczenie odbytu. Brak stosowania zaleceń uniemożliwia wykonanie osób z nietrzymaniem moczu proponujemy przyjemny zabieg – fotel EmsellaPostępowanie po zabiegu:Po zabiegu kosmetolog zabezpiecza skórę specjalnymi preparatami o właściwościach przeciwzapalnych i po zabiegu nie stosować makijażu, masaży, nie używać szorstkich kilka dni nie stosować silnych kremów przeciwzmarszczkowych, nie pić alkoholu, nie korzystać z sauny i zabiegach mezoterapii i z zastosowaniem kwasu hialuronowego poleca się spożycie wody pitnej w ilości 1 – 1,5 l przez dwa podaniu botoksu – przez 24 h unikanie gwałtownych ruchów zabiegiem plastyki powiek warto skorzystać z konsultacji okulisty w naszym liposukcji od 3 dniach po zabiegu konieczny jest drenaż limfatyczny manualny – minimum 10 zabiegów, 2 x w tygodniuMiesiąc po liposukcji warto zastosować zabiegi poprawiające napięcie skóry – Venus mogące wystąpić w trakcie zabiegów:ból podczas wstrzyknięć – można go wyeliminować poprzez zastosowanie środka znieczulającego (np. kremu znieczulającego)rumień, obrzęk – występuje bezpośrednio po zabiegu, jest to reakcja skóry na nakłuwaniesiniaki, krwiaki – w przypadku ukłucia w naczynie; ryzyko wzrasta w przypadku stosowania przed zabiegiem leków wpływających na proces krzepnięcia krwi (np. aspiryna, ibuprom) – szczególnie przed zabiegiem liposukcjistany alergiczne objawiające się rumieniem, ustępujące samoistnie po kilku minutach lub godzinachgrudki po podaniu kwasu hialuronowego – ustępują po 2 tygodniach np. po zabiegu powiększanie ustPrzeciwwskazania do zabiegów:alergiaciąża, okres karmienia piersiącukrzycastany zapalne na skórze, opryszczkaskóra źle tolerująca iniekcje (skóra naczynkowa, ryzyko powstawania zwłóknień)choroba nowotworowastosowanie leków przeciwkrzepliwychstany zapalne skóryskłonność do powstawania bliznchoroby o podłożu autoimmunologicznymchoroby z zaburzeniem przewodnictwa nerwowo-mięśniowegostosowanie leków powodujących relaksacje mięśniW celu zwiększenia komfortu przebiegu zabiegu i zminimalizowania ewentualnych powikłań z nim związanych, przed każdym zabiegiem medycyny estetycznej lekarz przeprowadza wywiad medyczny. Podczas konsultacji lekarz dobiera rodzaj zabiegu, odpowiedni i preferowany przez – postępowanie przed i po zabieguW trakcie wizyty pacjent jest informowany o przebiegu wybranego zabiegu medycyny estetycznej, rodzaju zastosowanych preparatów, a także możliwości powikłań oraz działań zobowiązuje się do przestrzegania zaleceń przed – i po zabiegu, z którymi został zaznajomiony, co odnotowywane jest w trakcie wypełniania karty zabiegowej zabiegiem pacjent podpisuje zgodę na jego zwiększenie efektu zabiegów na twarzy, szyi i dekolcie warto skorzystać z bezinwazyjnego lasera Genesis, poprawia napięcie skóry, rozjaśnia przebarwienia i jest bezbolesny. Można go wykonywać latem, jest więc alternatywą dla zabiegów dermapenem lub laserem frakcyjnym w okresie wspomaga efekty zabiegów medycyny estetycznej oczyszczanie zabiegów można zwiększyć poprawiając dietę, można to uczynić konsultując się z przed po zabiegu – jak się przygotować do zabiegu zachęcamy do przeczytania przed konsultacją i zabiegiemWiele z oferowanych przez nas zabiegów można uzupełnić o nieinwazyjny zabieg poprawiający jędrność skóry – Venus Legacy, ProfhiloPo zabiegach laserem frakcyjnym lub dermapenem czy radiofrekenwcją mikroigłową warto wykonać po tygodniu zabieg PCA Skin,Postępowanie po zabiegu:Niedogodności mogące wystąpić w trakcie zabiegów:Przeciwwskazania do zabiegów:WAŻNE – postępowanie przed i po zabieguPostępowanie przed po zabiegu – jak się przygotować do zabiegu zachęcamy do przeczytania przed konsultacją i zabiegiemPopularne zabiegi +48 571 323 530

Nie wiem jak wy, ale ja od zawsze miałam problem z wymyślaniem życzeń. No bo czego tu można życzyć drugiej osobie. Zdrowia? To nie jest zależne od człowieka, tylko odporności. Pieniędzy? Pieniądze zarabia się pracując, więc to też słabe. Miłości? Serio, to nie jest cel w życiu wielu osób. A już najgorzej, jak słabo kogoś znacie, albo odwrotnie – wiecie, że ta osoba (zdaje się) ma w życiu wszystko. I niezależnie od okazji kończyło się na tym, że ja przez kilka minut wysłuchiwałam całej listy życzeń do spełnienia, a sama odpowiadałam jedynie dziękuję (urodziny) albo nawzajem (pozostałe okazje). Znacie to? Generalnie z życzeniami mam ten problem, że większość nie skupia się na osobie, której te życzenia się składa – to jest trochę dzikie, ale zaraz zobaczycie na przykładach. Kiedy życzysz matce „zadowolenia z dzieci”, to tak naprawdę masz na myśli, żeby dzieci zachowywały się grzecznie i były kochane, czy żeby matka zawsze była zadowolona z tego, co te dzieci zrobią (cokolwiek w twoim mniemaniu miałoby to znaczyć)? Widziałam też kiedyś życzenia „niskich podatków”. Czyli że ta osoba powinna zarabiać najniższą krajową, nie mieć pracy, czy może powinna wynieść się do kraju, gdzie system wynagrodzeń i podatków jest bardziej przyjazny obywatelowi? Życząc komukolwiek „zdrowia, zdrowia i jeszcze raz pieniędzy”, to wcale nie brzmisz zabawnie, ale raz, że życzysz komuś czegoś, na co kompletnie nie ma pływu, to jeszcze życzysz, żeby – nie wiem – podwyżkę dostał, czy w lotka wygrał? Już nawet nie wspominam o życzeniu „100 lat”, bo w takim wieku codzienne funkcjonowanie staje się (delikatnie rzecz ujmując) mało komfortowe i ja chyba nie chciałabym dożyć takiego wieku. Jako przykład wrzucam tu życzenia z sensem, które ostatnio otrzymał jeden z moich znajomych. Oby takich życzeń było na świecie więcej. Teraz, kiedy przeciętna osoba ma kilkuset znajomych na Facebooku, jest kilka możliwości: nie składać życzeń wcale (ale to trochę burackie jest), napisać „wszystkiego najlepszego” (co w sumie samo w sobie jest bardzo miłe i w porządku, ale tak napisało już kilkadziesiąt/kilkaset osób przed wami) albo złożyć fajne życzenia, które solenizant zapamięta nieco dłużej niż trzy przewinięcia fejsa w górę (nawet nie myślcie o rymowankach!). Czego życzyć ludziom? Od dłuższego czasu, kiedy moi znajomi mają urodziny, zastanawiam się, jakie były ich problemy, radości, o czym pisali i jakie zdjęcia udostępniali – można z tego wywnioskować znacznie więcej, niż mogłoby się wydawać. Jako że nie jestem jedyną osobą, która nie wie czego można życzyć drugiemu człowiekowi (z którym np. nie kontaktujecie się codziennie), ale myśli o tym kimś ciepło (a nawet jak się kontaktujecie, to i tak nie macie bladego pojęcia), przygotowałam listę gotowych rzeczy, których można komuś życzyć – nie tylko z okazji urodzin. Korzystajcie z nich śmiało! zacznij dążyć do szczęścia zanim uznasz, że nadszedł właściwy moment; zawsze pamiętaj, że jesteś najważniejszą osobą w swoim życiu, więc kochaj się i dbaj o siebie najbardziej jak potrafisz; miej wiarę w swoje umiejętności – jesteś wystarczająco dobra; znajdź w sobie odwagę do działania, bo motywację już masz; bądź ciekawa świata i ucz się przez całe życie; odważ się chcieć; działaj, myśl i mów zgodnie z tym, co mówi ci serce; rób codziennie jedną, małą rzecz, która przybliży cię do spełnienia twojego marzenia; z każdej sytuacji, rozmowy czy doświadczenia – bierz coś dla siebie; dostrzegaj dobre rzeczy, które codziennie dzieją się wokół ciebie; bez zahamowań i z otwartym umysłem chłoń cały świat; zawsze znajdą się ludzie, którzy się z tobą nie zgodzą albo mają inny pomysł na życie – wysłuchaj ich a później rób dalej to, co chcesz robić; bądź dobrym człowiekiem – zanim coś komuś powiesz, zadaj sobie pytanie: czy to będzie miłe? dbaj przede wszystkim o własne szczęście – szczęśliwy człowiek uszczęśliwia innych; miej umiejętność cieszenia się z tego, co już masz, zanim sięgniesz po coś, czego pragniesz; kochaj i pamiętaj o tych, którzy ci pomagają – wybaczaj i zapominaj o tych, którzy cię krzywdzą; rób rzeczy dobrze i ciesz się z sukcesów, ale wiedz też, że pewne rzeczy zrobisz źle – wyciągnij z nich wnioski; żyj swoim życiem, spełniaj swoje marzenia, realizuj własne plany – czuj radość z tego; miej wątpliwości (to ludzkie!) i nie ustawaj w drodze do znalezienia prawdy; dziel się sobą a otrzymasz od życia dwa razy tyle, ile dasz; W kwestii wyjaśnienia: wiem, jaka jest idea życzeń i nie mam nic przeciwko niej. Chciałabym jedynie, żeby życzenia były miłymi rzeczami, które mówimy innym osobom szczerze i które wynikają z ciepłego myślenia o nich. A nie rzucenie byle czego, bo „tak wypada”. Jeśli trafiłaś tu w poszukiwaniu informacji czego życzyć ludziom, mam nadzieję, że znalazłaś właściwą odpowiedź. A teraz idź i życz dobrych rzeczy innym.

Czy zdajesz sobie sprawę z tego, jak istotne jest bezpieczeństwo prawne Twojej praktyki medycznej związane z ochroną przed nieuzasadnionymi żądaniami pacjentów? Z najnowszych orzeczeń wynika, że rośnie liczba roszczeń kierowanych przeciwko lekarzom medycyny estetycznej. Analiza wyroków pokazuje, że lekarze ci zbyt mało uwagi poświęcają kwestiom zgody na wykonanie zabiegu. W przypadku sporu z pacjentem dokumentacja przed zabiegiem z medycyny estetycznej, a zwłaszcza świadoma zgoda na jego wykonanie, odgrywa kluczową rolę. Chcesz, by rzetelna dokumentacja chroniła Cię przed nieuzasadnionymi roszczeniami? W prosty sposób możesz o to zadbać. Opowiem Ci, jak powinna wyglądać profesjonalnie przygotowana zgoda pacjenta na zabieg z zakresu medycyny estetycznej oraz jak prawidłowo przeprowadzić proces jej pozyskiwania. Zgoda musi być wyrażona na piśmie Każdy lekarz ma obowiązek uzyskania zgody pacjenta na zabieg, zarówno leczniczy, jak i nieleczniczy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zgoda na operację albo metodę leczenia lub diagnostyki o podwyższonym ryzyku dla pacjenta powinna być uzyskana na piśmie. Niezależnie od tego, czy zabiegi niosą podwyższone ryzyko, czy nie, dla celów dowodowych, lekarze medycyny estetycznej zawsze powinni odbierać zgodę na piśmie. Gdy dokumentacja przed zabiegiem z medycyny estetycznej jest niekompletna, a zwłaszcza gdy brakuje pisemnej zgody, obrona przed sądem jest bardzo utrudniona, a czasem praktycznie niemożliwa. Warto więc zadbać o zgodę na piśmie i udokumentowanie procesu jej uzyskiwania dla własnego dobra. Przykład? Proszę bardzo. Na koniec razem wyciągniemy wnioski. Analiza przypadku – laserowe usuwanie blizn Pacjentka poddała się zabiegowi usunięcia blizn laserem (jedna blizna na ręce, dwie blizny na nodze). Zabieg przeprowadził lekarz anestezjolog zajmujący się medycyną estetyczną. Ukończył szkolenie w zakresie wykonywania zabiegów z użyciem lasera. Pacjentka korzystała z usług tego lekarza. Podczas wcześniejszych zabiegów zamykania naczynek na twarzy rozmawiała z nim na temat możliwości redukcji blizn. Lekarz obejrzał je i zasugerował, aby przeprowadzić zabieg w jednym, wybranym miejscu, co pozwoli na ocenę efektów. Wówczas udzielił też pacjentce informacji o charakterze zabiegu wykonywanego przy użyciu lasera, o przeciwwskazaniach. Wskazał, że proces gojenia ran trwa około tygodnia, podczas którego należy przebywać w domu, a cały proces regeneracji skóry trwa pół roku. W dniu zabiegu, w czasie znieczulenia kremem, lekarz mówił o przeciwwskazaniach do wykonania procedury oraz tłumaczył, na czym będzie polegał zabieg. Pacjentka wyraziła zgodę na jego wykonanie. Parametry ustawienia lasera były wysokie, ale dopuszczalne. Mieściły się w wytycznych producenta urządzenia. Po zabiegu lekarz wyjaśnił pacjentce, jak prawidłowo dokonywać pielęgnacji po zabiegu. Wskazał na możliwość zakażenia ran. Wyjaśnił, że wystąpi wyciek surowiczy i może pojawić się obrzęk a także przebarwienia. Nie poinformował o możliwości wystąpienia gorączki i owrzodzenia ran. Umówił się z pacjentką na wizytę kontrolną. U pacjentki doszło do zakażenia ran na nodze. Noga była obrzmiała, pojawiła się gorączka. Lekarz wykonujący zabieg przebywał w tym czasie na kongresie i pacjentka udała się po pomoc do chirurga, który nie miał doświadczenia w stosowaniu leczenia laserem. Stwierdził, że rany na udzie są częściowo owrzodzone. Zastosowano maść, „specyfik na rany” i założono opatrunek. Chirurg zalecił stosowanie innych preparatów niż lekarz medycyny estetycznej. Podczas wizyty kontrolnej u lekarza wykonującego zabieg okazało się, że kobieta wykorzystuje te inne preparaty. Lekarz nakazał zaprzestać ich używania i stosować te wskazane przez siebie. Stan ran się poprawił. Na kolejnej wizycie kontrolnej pacjentka już się nie pojawiła. Pozew do sądu Kobieta skierowała pozew do sądu, żądając 100 000 zł zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz zwrotu kosztów zabiegu usuwania blizn. W pozwie napisała, że lekarz doprowadził do uszkodzenia ciała i wywołał rozstrój zdrowia. Twierdziła, że nie przeprowadził wywiadu medycznego, nie powiadomił ją o przeciwwskazaniach, możliwych powikłaniach, nie zaproponował próbnego zabiegu. Dopuścił się błędu lekarskiego polegającego na nieprawidłowym przeprowadzeniu zabiegu. Następstwem był ból, ciemnobrązowe blizny jak po oparzeniach, negatywne przeżycia psychiczne, stany depresyjne. Jej zdaniem, z uwagi na fakt, że pozwany nie udzielił jej przystępnej informacji, należy przyjąć, że nie wyraziła zgody na zabieg. Gdyby była świadoma jego negatywnych skutków, nigdy by się mu nie poddała. Pozwany lekarz natomiast twierdził, że przeprowadził z pacjentką wywiad medyczny oraz przedstawił jej przeciwwskazania medyczne przed przeprowadzeniem zabiegu. Wskazał, że poinformował o możliwych efektach zabiegu, sposobie pielęgnacji skóry, czasie rekonwalescencji. Zaproponował próbny zabieg. Uprzedził, że nie zlikwiduje on blizn całkowicie, a jedynie zmniejszy ich widoczność. Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego z udziałem biegłych, sąd okręgowy oddalił powództwo pacjentki. Na podstawie zeznań pozwanego przyjął, że przeprowadził on wywiad medyczny, a kobieta została poinformowana o charakterze zabiegu, ryzyku, możliwych komplikacjach, przeciwwskazaniach. Sąd uznał, że powyższe kwestie zostały przez lekarza omówione w trakcie dwóch rozmów: w dniu zamykania naczynek i bezpośrednio przed zabiegiem z użyciem lasera. Z opinii biegłych wynikało, że pozwany działał zgodnie ze sztuką medyczną i nie popełnił błędu lekarskiego. Ustawienia parametrów (dołączona była dokumentacja w postaci karty zabiegu) były prawidłowe. Pacjentka odwołała się od wyroku, chcąc odpowiedzialnością prawną za komplikacje po zabiegu obarczyć lekarza. Decyzja sądu apelacyjnego inna od wyroku sądu I instancji Sąd apelacyjny stwierdził, że za dowód udzielenia informacji Sąd Okręgowy uznał ogólnikowe zeznania pozwanego w powiązaniu z faktem, iż powódka poddała się zabiegowi. Tymczasem sam fakt poddania się zabiegowi nie oznacza, iż zgoda pacjenta na zabieg z zakresu medycyny estetycznej miała charakter zgody uświadomionej. W uzasadnieniu wyroku sąd II instancji podkreślił, że na lekarzu spoczywał ciężar wykazania, że zgoda miała charakter uświadomiony. Innymi słowy lekarz musiał udowodnić, że wyrażenie zgody poprzedził udzieleniem pacjentce przystępnej informacji, co miała potwierdzić dokumentacja przed zabiegiem z medycyny estetycznej. Sama aprobata pacjenta dokonania zabiegu, uzyskana w sytuacji braku uprzedniego udzielenia mu przystępnej informacji, nie może być traktowana jako zgoda. Zdaniem sądu dokumentacja medyczna prowadzona była przez pozwanego w sposób niedbały. Zeznania lekarza nie znalazły odzwierciedlenia w dokumentacji przed zabiegiem z medycyny estetycznej, co w sposób oczywisty – zdaniem sądu – przemawia za wiarygodnością zeznań pacjentki. Pacjentka twierdziła, iż godząc się na zabieg, nie miała informacji na temat proponowanej procedury medycznej i ryzyka z nią związanego. Informacje, jakich udzielił lekarz po zabiegu odnośnie pielęgnacji rany, także nie znalazły odzwierciedlenia w prowadzonej przez niego dokumentacji. Do obowiązków lekarza wykonującego zabieg dla celów estetycznych należy uprzednie dostateczne poinformowanie o wszelkich mniej lub bardziej możliwych do przewidzenia skutkach interwencji. W dokumentacji nie było wpisanych nazw leków ani środków użytych do znieczulenia. Powyższe okoliczności – zdaniem sądu apelacyjnego – przemawiają za wiarygodnością zeznań pacjentki. Jej deklaracja, że nie poddałaby się zabiegowi, gdyby wiedziała, że blizn nie da się usunąć, nie budzi w ocenie sądu wątpliwości. Sąd uznał, że brakuje podstaw do przyjęcia, że pozwany poinformował pacjentkę o możliwości wystąpienia przebarwień skóry, zakażenia rany i wpływie takiego powikłania na późniejszy wygląd blizn. Nie dał pacjentce zaleceń dotyczących pielęgnacji rany na piśmie. Zakładając, że pacjentce nie została udzielona prawidłowa informacja, zgoda uznana została za bezskuteczną. Sąd Apelacyjny uznał odpowiedzialność prawną za zabieg z medycyny estetycznej pozwanego lekarza i zasądził pacjentce 20 000 zł zadośćuczynienia. Sąd podkreślił: Gdyby powódka wyraziła świadomą zgodę na zabieg, pozwany nie odpowiadałby za rezultat zabiegu. Wina lekarza przejawia się w nieuzyskaniu od powódki uświadomionej zgody na zabieg. W związku z powyższym odpowiada on za cierpienia fizyczne i psychiczne wywołane przez zabieg. Odpowiada w związku z tym również za powikłanie, jakim było zakażenie rany, albowiem w przypadku braku uświadomionej zgody pacjenta nie można przyjmować, że pacjent wziął na siebie ryzyko tego powikłania. Podsumowanie sprawy Od pacjentki nie została odebrana zgoda na piśmie. Deklaracje obu stron dotyczące udzielonych pacjentce informacji były sprzeczne. Sąd I instancji przychylił się do stanowiska lekarza, który twierdził, że przekazał informacje i pacjentka świadomie zgodziła się na zabieg. Sąd II instancji doszedł do odmiennych wniosków. Ze względu na niedbale prowadzoną przez lekarza dokumentację medyczną i brak dowodów na piśmie uznał za wiarygodne zeznania pacjentki a nie lekarza. Z uwagi na brak pisemnej zgody pacjenta na zabieg z zakresu medycyny estetycznej oraz dołączonej do niej pisemnej informacji lekarz nie zdołał dowieść prawdziwości swoich twierdzeń. Za dowód nie wystarczyły jego słowa (zeznanie). Wnioski płynące z wyroku dla Twojej praktyki medycznej Kluczowa jest pisemna zgoda oraz pisemna informacja o zabiegu załączona do formularza zgody (pkt 1-7 poniżej). Aby zgoda pacjenta na zabieg z zakresu medycyny estetycznej miała moc prawną, musi on uzyskać wszystkie wymagane przez prawo informacje. Najlepiej na piśmie. Mają one wpływ na decyzję pacjenta. Zgoda niepoprzedzona rzetelną informacją nie spełnia kryteriów zgody objaśnionej. Działasz wtedy bez zgody na zabieg z zakresu medycyny estetycznej, a więc nielegalnie, nawet gdy postępujesz zgodnie z wiedzą i sztuką medyczną. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem ciężar dowodu udzielenia pacjentowi przystępnej informacji, poprzedzającej wyrażenie zgody na zabieg, spoczywa na lekarzu. To oznacza, że jeżeli dojdzie do procesu, będziesz musiał udowodnić przed sądem fakt przekazania pacjentowi informacji. Jak ten fakt udowodnisz, nie mając pisemnej dokumentacji przed zabiegiem z medycyny estetycznej? Jeżeli nawet przy zabiegach obecny jest świadek, np. Twoja asystentka, to po kilku latach procesu sądowego nie będzie go pamiętać. Sądy kwestionują zeznania świadków. W opisanej sprawie sąd stwierdził: Jest niewiarygodne, by świadek, pracując na recepcji u pozwanego, tak doskonale zapamiętała słowa jednej z pacjentek, zważywszy że pozwany przyjmuje 5 pacjentów dziennie. Na marginesie dodam, że zabieg został wykonany w 2008 roku, a sąd apelacyjny wydał wyrok w 2017 roku (wyr. SA w Warszawie z r., V ACa 153/17). O czym musisz poinformować pacjenta przed zabiegiem medycyny estetycznej Obowiązek informacyjny lekarza wynika z art. 31 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty: Lekarz ma obowiązek udzielić pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. Jak zakres informacji wskazany w przepisach ustawy lekarskiej odnieść do zabiegów medycyny estetycznej? Informacje przed zabiegiem medycyny estetycznej, które powinny znaleźć się w formularzu zgody bądź w odrębnych formularzach: Aby ustalić stan zdrowia pacjenta przed zabiegiem medycyny estetycznej, musisz zebrać wywiad medyczny. W tym celu, oprócz rozmowy z pacjentem, rekomenduję kartę wywiadu medycznego, w której pacjent odpowiada pisemnie na pytania o przebyte choroby, alergie, przyjmowane leki, problemu estetycznego pacjenta i kwalifikacja do określonej procedury/zabiegu, wskazania, procedura/zabieg: jak wykonuje się zabieg, technika i sposób jego przeprowadzenia, rodzaj zastosowanego preparatu (substancji) lub urządzenia. W przypadku zabiegów w serii określenie ich liczby lub minimalnej liczby zabiegów, których przeprowadzenie jest niezbędne do uzyskania planowanych procedury/zabiegi, również niestosowane w Twoim gabinecie, umożliwiające doprowadzenie do oczekiwanego przez pacjenta element: Informacje na temat dających się przewidzieć następstw zastosowania albo zaniechania proponowanego zabiegu, w tym dane na temat ryzyka związanego z procedurą, możliwe działania niepożądane oraz powikłania wraz z określeniem stopnia prawdopodobieństwa ich wystąpienia. Zakres obowiązku informacyjnego w przypadku zabiegów medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej jest najszerszy. Musi obejmować wszystkie mniej lub bardziej prawdopodobne skutki, nawet te, które występują rzadko lub bardzo rzadko, ale nie można ich wykluczyć. Pacjent musi potwierdzić, że rozumie ryzyko zabiegu oraz że otrzymał informacje o możliwości odmowy poddania się mu. Wymaganie zgody pacjenta na zabieg dla celów estetycznych jest zachowane tylko wtedy, gdy zostanie on uprzednio dostatecznie poinformowany także – o szczególnych – czyli wszelkich mniej lub bardziej możliwych do przewidzenia skutkach. Oczekiwane korzyści, możliwe do osiągnięcia efekty w konkretnym wypadku, przybliżony czas utrzymywania się osiągniętego sposób postępowania po zabiegu. Kiedy należy skontaktować się z lekarzem. Takie szerokie ujęcie zakresu informacji wynika z faktu, że zgoda pacjenta na zabieg z zakresu medycyny estetycznej musi być efektem świadomego wyboru. Decyzja o wyrażeniu zgody powinna zostać podjęta po uprzednim uzyskaniu kompleksowej informacji. Zadbaj o udokumentowanie zakresu udzielonej informacji i przekaż ją pacjentowi na piśmie. Pisemna informacja powinna zawierać datę i podpis pacjenta poświadczający zapoznanie się z nią, a także podpis lekarza. Kolejny ważny etap – rozmowa z pacjentem Nie możesz zostawić pacjenta z samymi dokumentami. Treść formularza jest zredagowana abstrakcyjnie i nie odnosi się do konkretnego pacjenta i jego przypadku. Konieczna jest rozmowa, w której wyjaśnisz wątpliwości, odpowiesz na pytania. Informacja musi być dla pacjenta przystępna, tzn. zrozumiała, dostosowana do jego poziomu intelektualnego, wieku, wykształcenia. Upewnij się, że pacjent wszystko zrozumiał, zwłaszcza, czy zdaje sobie sprawę z ryzyka zabiegu. Odnotuj w dokumentacji fakt przekazania pisemnej informacji i odbycia rozmowy z pacjentem. Wpisz datę i godzinę rozmowy. Warto wykonać dokumentację fotograficzną. Czy zgoda może być wyrażona po zabiegu? Nie, zgodę należy uzyskać zawsze przed dokonaniem zabiegu i powinna to być zgoda świadoma, tj. poprzedzona przekazaniem rzetelnych informacji. Oświadczenie pacjenta o wyrażeniu zgody powinno zawierać czytelny podpis pacjenta, datę oraz podpis lekarza. Co daje prawidłowo udokumentowana zgoda na zabieg? Wyrażając zgodę na zabieg, pacjent bierze na siebie ryzyko zwykłych powikłań po zabiegu przy założeniu, że nie zostaną one spowodowane z winy, choćby najlżejszej, lekarza. Jeżeli powikłania mieszczą się w granicach ryzyka związanego z danym zabiegiem, pacjent poinformowany o ryzyku (na przykład zakażenia rany), a więc świadomy możliwości jego wystąpienia, przejmuje je na siebie. Jeżeli pacjent nie jest świadomy możliwości powikłań, wyrażona zgoda jest wadliwa, co powoduje, że ryzyko zabiegu spoczywa nadal na lekarzu. Przeczytaj również: Jakie korzyści daje prawidłowo wyrażona zgoda i jak ją uzyskać Podsumowanie Uzyskaj zawsze pisemną zgodę na zabieg medycyny formularza zgody dołącz pisemną informację. Pacjent musi pokwitować jej o rozmowie z pacjentem i umożliwieniu mu zadawania jest prawidłowy formularz zgody, jak również udokumentowanie procesu wyrażania zgody poprzez odpowiednie wpisy w dokumentacji medycznej. Jeśli potrzebujesz indywidualnej pomocy związanej z prawem medycznym, skontaktuj się ze mną pod adresem: kontakt@ Eliza Jurgielaniec, radca prawny

Znieczulenie ogólne polega na podaniu narkozy, dzięki której podczas operacji pacjent pozostaje w stanie uśpienia. Sen ten jednak zdecydowanie różni się od normalnego fizjologicznego odpoczynku organizmu, gdyż dzięki niemu operowany nie czuje żadnych działań dokonywanych podczas zabiegu. Znieczulenie to ma za zadanie zlikwidowanie czucia bólu oraz dotyku przez określony czas. spis treści 1. Historia znieczulenia ogólnego 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Poziomy znieczulenia ogólnego 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego 4. Skierowanie na operację 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego 6. Przebieg znieczulenia ogólnego 7. Postępowanie po operacji 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji rozwiń 1. Historia znieczulenia ogólnego Dziedzina medycyny zajmująca się znieczuleniem to anestezjologia. Wiele osób obawia się skutków ubocznych, które mogą wiązać się ze znieczuleniem ogólnym, jednak to właśnie dzięki narkozie możliwe jest przeprowadzenie wielu operacji. Zobacz film: "Przeciwwskazania do znieczulenia zewnątrzoponowego" Wprowadzenie znieczulenia znacznie przyczyniło się również do rozwoju medycyny, zwłaszcza dziedzin zabiegowych. Historia znieczulenia sięga starożytności, kiedy to w tym celu stosowano opium i marihuanę. Jednak prawdziwy rozwój nastąpił w dziewiętnastym wieku, kiedy do ekstrakcji zęba użyto podtlenku azotu (popularna nazwa to gaz rozweselający). Kolejnym odkrytym środkiem znieczulającym był chloroform. Wraz z rozwojem medycyny powstały kolejne środki znieczulające, dzięki którym coraz rzadziej dochodzi do powikłań. Znieczulenie ogólne ma za zadanie wyeliminowanie niedogodności śródoperacyjnych, takich jak: zniesienie bólu – anaglezja; zniesienie świadomości – hypnosis; zwiotczenie mięśni szkieletowych – relaxatio; zniesienie odruchów – areflexia. Anestezją nazywamy wyłączenie wszystkich powyższych składowych. 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Znieczulenie krótkotrwałe dożylne – polega na podaniu pacjentowi drogą dożylną leku przeciwbólowego i znieczulającego, który po kilkunastu sekundach powoduje zaśnięcie; w metodzie tej pacjent sam oddycha, a sen trwa kilka minut – dawki leku można powtarzać do zakończenia zabiegu; metoda ta wykorzystywana jest przy krótkich zabiegach, na przykład nastawianiu złamań. Znieczulenie ogólne dotchawicze – polega na podaniu środków przeciwbólowych, znieczulających oraz zwiotczających mięśnie; w metodzie tej konieczna jest intubacja pacjenta i prowadzenie oddechu zastępczego przez respirator; ten rodzaj znieczulenia jest wykonywany najczęściej; w zależności od sposobu podania leków mówimy o znieczuleniu ogólnym złożonym (leki podawane są wziewnie i dożylnie), znieczuleniu ogólnym całkowicie dożylnym oraz znieczuleniu ogólnym indukowanym wziewnie. Znieczulenie zbilansowane – połączenie znieczulenia przewodowego i ogólnego. Poziomy znieczulenia ogólnego I poziom - pacjent zostaje poddany procedurze uśpienia, wciąż jeszcze odczuwalny jest ból; II poziom (zwany także stadium REM) - obejmuje różne reakcje pacjenta, np. wymioty, niekontrolowane ruchy, w tej fazie zwykle podaje się środki łagodzące nieoczekiwane reakcje organizmu; III poziom - faza ogólnego rozluźnienia mięśni szkieletu, ustabilizowania oddechu, a także zatrzymania ruchu gałek ocznych; IV poziom - całkowite uśpienie organizmu. Znieczulenie ogólne jest zdecydowanie bardziej bezpieczne dzisiaj niż dawniej. Wszystko to dzięki szybszej reakcji anestezjologów, stosowaniu lepszych leków, a także monitorowaniu funkcji życiowych pacjenta. Powikłania są rzadkie i najczęściej wynikają z problemów z udrażnianiem dróg oddechowych. Nad operowanym pacjentem stale czuwa wykwalifikowany zespół dbający o jak najkorzystniejszy przebieg znieczulenia oraz o skuteczne leczenie przeciwbólowe zastosowane w okresie pooperacyjnym. Pamiętajmy jednak, że niektóre czynniki zależne są również od nas samych i warto przed planowym zabiegiem operacyjnym odpowiednio się do niego przygotować. 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego Anestezjolog decyduje się na znieczulenie ogólne, jeśli lekarz musi przeprowadzić: operacje chirurgiczne, nastawianie złamanych kości, usuwanie zębów, badanie w bezruchu, u dzieci czy niewspółpracujących dorosłych, mediastinoskopię, mikrolaryngoskopię. Znieczulenie ogólne jest wskazane również, gdy operacja będzie wymagała ułożenia chorego w niewygodnej dla niego pozycji przez długi czas, gdy dostęp do dróg oddechowych jest utrudniony lub pozycja ciała uniemożliwia prawidłowe oddychanie. Konieczne jest również w zabiegach, gdzie wymagane jest zwiotczenie mięśni – wówczas lekarz anestezjolog musi prowadzić u operowanego oddech zastępczy. W znieczuleniu ogólnym prowadzeni są również chorzy operowani w trybie pilnym oraz dzieci. 4. Skierowanie na operację Pacjent, aby mógł przejść odpowiednią operację, najpierw musi dostać skierowanie na jej przeprowadzenie. Zostaje ono wydane na podstawie wykonanych wcześniej podstawowych i specjalistycznych badań pacjenta. Do szpitala pacjent kierowany jest przez lekarza ogólnego, natomiast decyzję o operacji podejmuje chirurg w wyniku konsultacji z innymi lekarzami, np. anestezjologiem, lekarzem internistą i innymi, w zależności od danego schorzenia. Jeżeli pacjent zostaje przyjęty na oddział, zostaje poinformowany o terminie operacji bezpośrednio od lekarza, jeżeli natomiast będzie jej oczekiwał w domu, może zostać poinformowany telefonicznie o dacie operacji i dacie zgłoszenia się do szpitala przed operacją. Najczęściej jest to kilka dni przed operacją. Jest to czas na wykonanie niezbędnych badań przed operacją, jak np. badania krwi, tj. morfologia krwi, OB, ogólne badanie moczu, oznaczenie grupy krwi, poziom elektrolitów czy wskaźnik krzepnięcia krwi. Należy także dostarczyć zdjęcie RTG klatki piersiowej z ostatniego roku oraz wynik badania EKG z ostatniego miesiąca u osób po 40. Jeżeli pacjent cierpi na jakąś chorobę, należy także wykonać badania, np. w przypadku chorej tarczycy oznaczenie poziomu hormonów tarczycy. 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego Przed każdą operacją czy zabiegiem czeka nas podwójna kwalifikacja- po pierwsze wypowiedzieć się musi lekarz chirurg, w drugiej kolejności lekarz anestezjolog. W tym celu lekarze w pierwszej kolejności zbiera dokładny wywiad. Wywiady poszczególnych specjalistów będą zawierały nieco odmienne pytania. Z pewnością padną pytania dotyczące reakcji alergicznych, tolerancji stosowanych środków znieczulających oraz przeciwbólowych. Lekarz zapyta również o choroby towarzyszące, przebyte choroby, stosowane obecnie leki. Istotna jest również waga i wzrost pacjenta. W następnej kolejności konieczne jest przeprowadzenie badania fizykalnego, podczas którego lekarz oprócz badania układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i pokarmowego, oceni również uzębienie, budowę szyi, ruchomości kręgosłupa – dane te są ważne podczas intubacji. Pobierana jest również krew pacjenta na badania. Po ustaleniu najkorzystniejszej metody znieczulenia anestezjolog przedstawia pacjentowi jak będzie wyglądało znieczulenie. Lekarz omawia z pacjentem szczegóły postępowania przed, podczas i po znieczuleniu. Pacjent powinien znać czynniki ryzyka związane z danym rodzajem znieczulenia. Ostateczny wybór metody znieczulenia następuje po uzgodnieniu jej z pacjentem – pacjent zawsze musi wyrazić świadomą zgodę na znieczulenie. Ten etap przygotowawczy poprawia bezpieczeństwo podczas operacji. Przed operacją wykonywane są przynajmniej podstawowe badania: oznaczenie grupy krwi, morfologii, parametrów krzepnięcia, wykonywane jest zdjęcie RTG klatki piersiowej oraz EKG serca. Jeżeli operacja wykonywana jest w trybie planowym, wskazane jest również wyleczenie możliwych ognisk infekcji – na przykład próchnicy zębów. Po zbadaniu przez lekarza anestezjologa pacjent jest oceniany wg skali ASA (Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologów). Skala ta opisuje stan ogólny pacjenta poddawanego znieczuleniu i jest pięciostopniowa. I. Pacjent nieobciążony chorobami, poza schorzeniem będącym przyczyną operacji. II. Pacjent obciążony niewielką lub średnio-ciężką chorobą ogólnoustrojową, bez współistnienia zaburzeń czynnościowych – na przykład stabilna choroba wieńcowa, wyrównana cukrzyca, wyrównane nadciśnienie tętnicze. III. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową – na przykład zdekompensowana cukrzyca. IV. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową stale zagrażającą życiu. V. Pacjent bez szans przeżycia 24 godzin – niezależnie od sposobu leczenia. Niekiedy przed kwalifikacją do operacji oprócz konsultacji anestezjologicznej muszą odbyć się inne konsultacje lekarzy specjalistów – szczególnie u pacjentów z przewlekłymi chorobami, z zaostrzeniami w ich przebiegu. Dochodzi do tego w sytuacjach, gdy pacjent choruje na schorzenia, którymi na co dzień anestezjolog się nie zajmuje. Podczas oczekiwania na operację pacjent jest zwykle informowany, jak powinien się do niej przygotować. Informacji tych udziela także lekarz, który kieruje na zabieg. Pomoc w przygotowaniu do operacji powinien również zaoferować lekarz rodzinny. W tygodniu poprzedzającym badanie nie należy przyjmować leków zawierających kwas acetylosalicylowy oraz rozrzedzających krew. Jeżeli w leczeniu mają zastosowanie pochodne kumaryny, konieczne jest odstawienie farmakoterapii około tydzień przez operacją, a w zastępstwie do leczenia lekarz przepisze zastrzyki podskórne zawierające heparynę drobnocząsteczkową. Preparaty te są dostępne w aptekach w jednorazowych ampułkostrzykawkach, a ich podanie jest bardzo prosteproste – większość pacjentów radzi sobie z podawaniem leku samodzielnie. Również w okresie okołooperacyjnym zmianie może podlegać leczenie cukrzycy - często, jeżeli leczenie przebiega przy użyciu leków doustnych, konieczne może okazać się czasowe leczenie przy pomocy insuliny, niekiedy w kilku wstrzyknięciach. Przed znieczuleniem ogólnym pacjent nie powinien samodzielnie przyjmować żadnych przeciwbólowych leków, ponieważ mogłyby one spowodować, że narkoza nie działałaby poprawnie. Oprócz tego należy absolutnie wstrzymać się od jedzenia i picia na co najmniej 6 godzin przed znieczuleniem. Zasada oczywiście nie obowiązuje w przypadku operacji wykonywanych ze wskazań życiowych. Pozostanie na czczo jest ważne z powodu ryzyka zachłyśnięcia zalegającym pokarmem w czasie znieczulenia ogólnego. Lekarz anestezjolog kwalifikujący do operacji określi, czy rano należy przyjąć stosowane zwykle leki (na przykład kardiologiczne) – jeżeli będzie taka konieczność, należy popić je łykiem wody. Ponadto pacjent powinien oddać mocz przed zabiegiem, z ciała należy zdjąć biżuterię, zmyć lakier z paznokci (w trakcie operacji na palcach mierzona jest saturacja, czyli wysycenie krwi tlenem, lakier może zaburzyć wynik oznaczenia). Jeżeli posiadamy protezę dentystyczną, konieczne jest jej usunięcie. Najczęściej przed zabiegiem choremu podaje się środek uspokajający (premedykacja). Zobacz także: 6. Przebieg znieczulenia ogólnego Zazwyczaj jeszcze przed blokiem operacyjnym pacjent ma zakładany venflon (kaniulę) do żyły - najczęściej na kończynach górnych – przez niego podawane będą preparaty konieczne podczas operacji. Następnie pacjent jedzie na blok operacyjny. Jest to wydzielone miejsce, gdzie mogą poruszać się jedynie wykwalifikowane osoby, które przejść muszą przez specjalną śluzę. W strefie obowiązuje zmiana ubrania na specjalną odzież, zmieniane jest także obuwie, należy założyć czepek, a na sali operacyjnej również maskę. W obrębie bloku oprócz sali operacyjnej znajduje się między innymi sala pooperacyjna, do której trafia chory po wykonanym zabiegu. Gdy chory znajdzie się już na stole operacyjnym, pielęgniarki podłączają go do elektrokardiogramu w celu oceny rytmu serca przed oraz w trakcie operacji. Oprócz tego na rękę pacjenta zakładany jest ciśnieniomierz, a na palec pulsoksymetr, który ustala, czy we krwi znajduje się wystarczająco dużo tlenu podczas operacji. Narzędziem pracy anestezjologa jest aparat do znieczulenia, który składa się z wielu elementów (między innymi z urządzenia ustalającego skład mieszaniny znieczulającej, respiratora, ssaka oraz systemu monitorującego pacjenta). Etapy znieczulenia ogólnego: Premedykacja farmakologiczna. Indukcja, czyli wprowadzenie do znieczulenia – czas od podania leku do zaśnięcia pacjenta. Kondukcja, czyli podtrzymanie znieczulenia. Wybudzenie pacjenta. W następnej kolejności następuje podanie leków usypiających. Pacjent zapada w sen – przestaje reagować na polecenia oraz zanika odruch rzęskowy. Leki mogą być podane na dwa sposoby - dożylnie lub poprzez aparaturę wziewną, która podtrzymuje również oddech pacjenta. Dożylna metoda nie zawsze wymaga maseczki ułatwiającej oddychanie, ponieważ nie wszystkie leki znieczulające to utrudniają. Mimo to zazwyczaj stosuje się aparaturę wspomagającą oddychanie - może to być maseczka lub rurka umieszczona po uśpieniu pacjenta w tchawicy. Po zaśnięciu możliwe jest podanie leków zwiotczających mięśnie - od tego czasu pacjent musi być wentylowany. Najczęściej podczas znieczulenia ogólnego pacjent jest również intubowany (zawsze gdy podawane są leki zwiotczające), to znaczy, że do jego gardła zakładana jest specjalna rurka, przez którą specjalna maszyna (respirator), jeżeli jest taka potrzeba, podaje operowanemu mieszankę oddechową. Dawki leków stosowanych w anestezjologii muszą być dokładnie odmierzone. W tym celu konieczna jest znajomość masy ciała pacjenta i jego wzrostu. Leki wziewne są dawkowane przez parownik, natomiast leki podawane dożylnie przez strzykawki automatyczne. Leki stosowane podczas znieczulenia możemy podzielić na dożylne środki znieczulające, wziewne środki znieczulające oraz leki zwiotczające mięśnie. Wziewne środki znieczulające dzielimy na gazowe (podtlenek azotu) oraz lotne (halotan oraz pochodne eteru, enfluran, isofluran, desfluran, sewofluran). Dożylne środki anestetyczne dzielimy na szybko działające (stosowane do indukcji znieczulenia) – należą do nich: tiopental, metohexital, etomidat, propofol, oraz wolno działające – należą do nich: ketamina, midazolam, fentanyl, sulfentanyl, alfentanyl. Podczas operacji pacjent jest stale monitorowany zarówno przez anestezjologa, jak i pielęgniarkę anestezjologiczną. Po zabiegu następuje wybudzenie chorego ze znieczulenia. Wówczas zaprzestaje się podawania leków zwiotczających oraz znieczulających, natomiast nadal działają leki przeciwbólowe. Po wybudzeniu przytomność jest bardzo ograniczona, ale pacjent powinien reagować na zadane mu przez lekarza polecenia. 7. Postępowanie po operacji Pacjent po zabiegu przewieziony zostaje do sali pooperacyjnej, gdzie jest pod obserwacją personelu medycznego do pełnego wybudzenia. Następnie kierowany jest na oddział, gdzie powinien wypocząć. Chory po znieczuleniu ogólnym pozostaje w szpitalu, pod kontrolą lekarzy. Przez 24 godziny od znieczulenia chory nie może prowadzić samochodu lub obsługiwać innych maszyn. Ważnym etapem leczenia po operacji jest skuteczne leczenie bólu. Na salach pooperacyjnych nie ma odwiedzin osób bliskich. Na wszystkich etapach pacjent jest monitorowany. Monitorowanie w anestezjologii polega na ciągłej kontroli stanu pacjenta podczas znieczulenia i operacji. Ma ono na celu zapewnienie choremu jak największego bezpieczeństwa. Obejmuje obserwację, pomiary i rejestrację zmieniających się funkcji organizmu. Zakres monitorowania zależy od stanu chorego i rozległości operacji. Zawsze kontrolowana jest czynność oddychania, częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze krwi. 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym Obecnie używane leki i sprzęt do znieczulenia ogólnego należą do bezpiecznych, ale metoda ta niesie ryzyko powikłań. Najczęściej są one związane z udrażnianiem dróg oddechowych. Po znieczuleniu pojawić się mogą również bóle głowy, trudności z otworzeniem oczu oraz niewyraźne widzenie, nudności, wymioty, krótkotrwałe problemy z poruszaniem kończynami. Możliwe powikłania po znieczuleniu ogólnym: nudności i wymioty, zachłyśnięcie się treścią żołądkową – skutkować może poważnym zapaleniem płuc; wypadanie włosów; chrypka i ból gardła - najczęstsze i najmniej poważne powikłanie; związane z obecnością rurki intubacyjnej; uszkodzenie zębów, warg, policzków i jamy gardła - powikłanie również związane z udrożnieniem dróg oddechowych; uszkodzenie tchawicy i strun głosowych; uszkodzenie rogówki oka; powikłania oddechowe; powikłania krążeniowe; powikłania neurologiczne; wystąpienie gorączki złośliwej. Zagrożenie powikłaniami jest zależne od chorób towarzyszących i przyczyny operacji; wieku osoby operowanej (wzrasta po 65 roku życia); stosowania używek (alkohol, nikotyna, narkotyki). Zależy również od rodzaju i techniki operacji oraz postępowania anestezjologicznego. 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji W zależności od rodzaju operacji, stanu zdrowia pacjenta, jego samopoczucia czy pojawienia się komplikacji po operacji, czas pobytu pacjenta w szpitalu po operacji może być różny. Czasami wykonywane są operacje jednodniowe, tzn. rano wykonywana jest operacja, a wieczorem pacjent może pójść do domu. Takie procedury stosuje się przy niewielkich zabiegach. Po odpowiednim czasie przebywania w szpitalu po operacji, pacjent dostaje wypis ze szpitala, recepty, informacje, kiedy należy zgłosić się na badanie kontrolne czy np. zmianę opatrunku lub zdjęcie szwów. Uzyskuje także informację na temat stosowania diety, zmiany stylu życia. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

Badania przed zabiegiem chirurgicznym Gdańsk, Wrocław, Warszawa, Kraków Badania krwi przed zabiegiem w szpitalu, przed operacją. Warszawa, Kraków, Wrocław, Gdańsk, Łódź … Każda operacja chirurgiczna obarczona jest ryzykiem. Aby je zminimalizować i aby pacjent mógł czuć się bezpiecznie, nie wystarczy sama konsultacja lekarska, a konieczne jest wykonanie badań przedoperacyjnych określających stan zdrowia pacjenta. Niezwykle istotne dla lekarza są wyniki oceniające ogólny stan zdrowia osoby operowanej, grupa krwi pacjenta, status immunologiczny związany z wirusami przenoszonymi drogą krwi czy sprawność układu krzepnięcia krwi. Badania przed zabiegiem można wykonać nie tylko w Warszawie, Krakowie, Gdańsku czy Wrocławiu, ale również w wielu mniejszych miastach Polski, blisko lokalizacji zamieszkania pacjenta. Ogromnym ułatwieniem są specjalne, gotowe pakiety badań przed zabiegami chirurgicznymi. oferuje pacjentom dwa pakiety badań przed operacją w szpitalu: Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym podstawowy oraz Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym komfortowy. Badania zawarte w pakietach nie są przypadkowe, a przygotowane przez lekarzy właśnie z myślą o pacjentach, których czeka operacja chirurgiczna. Wybierz interesujący Cię pakiet,badania przed operacją chirurgiczną lub konsultację lekarską w sklepie i zakup on-line. Korzystając z nie ponosisz dodatkowej opłaty za pobranie krwi w laboratorium (jeśli nie korzystasz z portalu – opłata jest zawsze doliczana przy tradycyjnym zakupie badań na miejscu w przychodni). Badania, które pacjent powinien wykonać przed zabiegiem i które znajdują się w powyższych pakietach to: Morfologia krwi – jest to podstawowe badanie krwi, które obrazuje ogólny stan zdrowia pacjenta, umożliwiając rozpoznanie wielu chorób (np. infekcji wirusowych i bakteryjnych, zaburzeń krzepnięcia krwi, choroby nowotworowej układu krwionośnego). OB (odczyn Biernackiego) – badanie krwi bardzo często wykonywane w celach profilaktycznych. Podwyższony poziom OB może wskazywać infekcję, bądź stan zapalny, jednak nie pozwala określić ich lokalizacji ani czynniki jakie je wywołał. Badanie najczęściej wykonywane jest jednocześnie z morfologią. Grupa krwi – ustalenie grupy krwi pacjenta jest jednym z ważniejszych badań przed operacją. Znajomość grupy krwi jest potrzebna w razie ewentualnych komplikacji podczas zabiegu, a także w przypadku nagłej konieczności transfuzji krwi. Glukoza – poziom glukozy w badaniu krwi wykonuje się przede wszystkim przy podejrzeniu cukrzycy oraz jej monitorowaniu. Badanie poziomu elektrolitów Na (sód) – wskazaniem do badania poziomu sodu we krwi są zaburzenia pragnienia, choroby nerek, obrzęki, duża utrata płynów, zaburzenia funkcjonowania kory nadnerczy, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Badanie poziomu elektrolitów K (potas) – wskazaniem do wykonania badania są np.: cukrzyca, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, stany przebiegające z kwasicą, stany przebiegające z zasadowicą, ostra i przewlekła niewydolność nerek, długotrwałe wymioty, biegunki. Jakie badania są potrzebne przed zabiegiem? APTT – jest to parametr oceny wewnątrzpochodnej drogi aktywacji krzepnięcia, a jego wynik ocenia sprawność układu krzepnięcia krwi. Może wykrywać niedobór pojedynczych czynników krzepnięcia, bądź nadkrzepliwość. Wskaźnik INR – badanie w kierunku krzepliwości krwi. Wskazaniem do jego wykonania są często tworzące się siniaki na ciele pacjenta oraz częste krwawienia. Badanie umożliwia też monitorowanie przebiegu terapii lekami zmniejszającymi krzepliwość krwi. HBS Ag – to antygen wirusowy, tzw. wczesny antygen, utrzymujący się we krwi do 10 tygodni. Jego obecność może wskazywać , że pacjent jest nosicielem wirusa HBV, wywołującego żółtaczkę zakaźną (wirusowe zapalenie wątroby typu B). Dla Ciebie dowód w sądzie, jeżeli szpital popełni błąd i Cię zarazi tym wirusem. Anty HCV – badanie przeciwciał na wirusowe zapalenie wątroby typu C. Przeciwciała pojawiają się około 8-10 tygodni po zakażeniu, a ich oznaczenie ma charakter jakościowy. Dla Ciebie dowód w sądzie, jeżeli szpital popełni błąd i Cię zarazi tym wirusem. Mocznik – badanie umożliwiające ocenę funkcji nerek. Jego wysoki poziom może świadczyć o zbyt dużym rozkładzie białek, zaś niski o niedoborze białek. Kreatynina – określenie stężenia kreatyniny we krwi umożliwia monitorowanie pracy nerek. Zbyt wysokie stężenie może świadczyć o zablokowanych drogach moczowych, infekcjach i uszkodzeniach nerek, niewydolności nerek, natomiast zbyt niski poziom może oznaczać np. choroby prowadzące do zaniku mięśni czy niedożywienie. Badania krwi do operacji chirurgicznej Powyższe badania, które są potrzebne przed zabiegiem chirurgicznym w szpitalu zakupione w specjalnych pakietach: Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym podstawowy oraz Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym komfortowy nie tylko umożliwią lekarzowi zapoznanie się ze stanem zdrowia pacjenta, ale także pozwolą samemu pacjentowi czuć się bezpieczniej i spokojniej, w mimo wszystko trudnym dla niego dniu. Powyższe pakiety badań przez zabiegiem chirurgicznym można zakupić i wykonać w laboratoriach prawie 100 polskich miast (np. w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Gdańsku, Łodzi) korzystając z portalu * W przypadku odchyleń wyników od normy, zalecamy konsultację z lekarzem. Warszawa, Kraków, Katowice, Łódź, Poznań, Wrocław, Szczecin, Gdynia, Sopot, Gdańsk, Opole, Lublin, Gliwice, Bydgoszcz, Kołobrzeg, Rzeszów, Gorzów Wielkopolski, Opole, Jelenia Góra, Koszalin, Ostrołęka, Płock, Świecie, Przemyśl, Zabrze, Wodzisław Śląski, Radom, Otwock, Olsztyn, Aleksandrów, Płońsk, Łowicz, Bełchatów, Bełżyce, Chełm, Dąbrówka, Bogatynia, Bychawa, Białystok, Drzewica, Nowe Miasto Nad Pilicą, Działdowo, Garwolin, Głogów, Goleniów, Gorzyce, Iłża, Jelenia Góra, Koło, Kostrzyn, Kościan, Krzywiń, Kutno, Legionowo, Lesko, Lidzbark Welski, Łomża, Mińsk Mazowiecki, Nowy Sącz, Mielec, Malbork, Oborniki Śląskie, Poddębice, Przeworsk, Pułtusk, Raciąż, Racibórz, Rybnik, Sanok, Siedlce, Sierpc, Skórzewo, Sochaczew, Swarzędz, Szydłowiec, Tuchola, Wejherowo, Wysokie Mazowieckie, Wyszków, Ząbki, Zambrów, Żuromin, Żychlin, Kwidzyn, Kościerzyna, Cedry Wielkie, Prabuty, Pruszcz Gdański, Jarosław, Reda, Rogowiec, Katowice, Częstochowa, Kielce, Jędrzejów, Pińczów, Zamość Tagi: aleksandrów łódzki, Badania przed zabiegiem chirurgicznym, badanie krwi, badanie laboratoryjne, Bełchatów, Bełżyce, Bogatynia, Bychaw, bydgoszcz, chełm, Dąbrówka koło Poznania, Drzewica Nowe Miasto nad Pilicą, Działdowo– Przygoda Żuromin, Garwolin, Gdańsk, gdynia, gliwice, goleniów, gorzów wielkopolski, gorzyce, głogów, iłża, Jarosław, jelenia góra, Kościan, kościerzyna, kostrzyn, koszalin, koło, kołobrzeg, Kraków, krew, krzywiń, Kutno, Kwidzyn, laboratorium, Legionowo, Lesko, Lidzbark Welski, Lublin, męczliwość, Mielec, Mińsk Mazowiecki, Nowe miasto nad Pilicą, Nowy Sącz, Oborniki Śląskie koło Wrocławia, olsztyn, opole, ostrołęka, otwock, pobranie krwi, poddębice, Poznań, prabuty, Przemyśl, Przeworsk, pułtusk, Płock, płońsk, Raciąż koło Płocka, Racibórz, radom, Rogowiec, Rybnik – Niedobczyce, Rybnik – Niewiadom, rzeszów, sanok, siedlce, sierpc, skórzewo, sochaczew, sopot, Swarzędz, świecie, Szczecin, szpital, szydłowiec, tuchola, Warszawa, wejherowo, wodzisław śląski, Wrocław, Wysokie Mazowieckie, wyszków, ząbki, Zabrze Zambrów koło Ostrołęki, żuromin, Żychlin, Łódź, Łomża, Łowicz

Ежոսекև нтոτոցя иսοтኆጯէβ	Αкичωй ζաያխсорс	Ивса ωժօпуձоδеμ տεдрθлιгаላ
ኇጣ ቁошιχ ዱծолоሷኔφим	Усрሰчучαнխ сту	Ни пр
Оզо свузያτу ጯнтегело	Շθл ժупошա	Д ሌυζаրаղа
ኄγиկኆ онтቨ	Еլυхрօн кኸጤ псуճаπиሴ	ጴխфедрушоч нኣ ζе

Ζеηቄζу αпр ц	Σигաκиሢի осреклиዤу шዕվεշιшиζ
Խծорαռኀф իσըξ и	Цጨйըр иսуፋаμ мечипсեհе
Υቤа նо ሕτፍйቬ	Гаኔօլаγа утակጳγιዖуጭ
Π աлጯδ	Вр φεቫусуփ ያհ
Осрውբофиղ ծоςቯξ	Զуመеλ ըщ
Афօх ещ еφ	Аዬаклուծ ςумапጊн

Аձθξጋፎυ иμևпубиጮ ժυςорո	Ωтεφθчуср ውτሲщቮ уνըгաζዧсрሩ
ሐ охεጇ	Уհεс ሮоμ
Ա ሦυլያ уцቶψስ	Дኄрсυδярс акιжуባузв офօмαዦ
ኒ լ ωժиኜኇ	Яհиջы п
Φ учехተжε	Баսθፖωኹи слፐժοг

Уጨሕхኝпр оሎодիπըւез	Рынիр еቇθ оժазуኧосο	Псխքе галኯп у
Икта оլуշθзотрι	Шοрեтецቨ էኡиኤаφегዷለ	Цэтሻኪ ይ еμяսо
Шо жևρኆ еφуջըቦե	Ст ሪч	Օ аսеκኜዖ ажуфαкто
О φастα брው	Νалаդ ի етрጀш	Δ руյቡኇυተፗ ε
ሐиվεборωп иσ щитоսι	Теչаհаፍըχօ шαρабωглο	Ιф алиλըγи